Friehlingsgedicht

Die erschde Grokus drigge ausem Bodde,
d´Amselmennle duhn ihr Fraue logge,
es schbrießt un dreibt un bringt die erschde Knoschbe
mar kann de erschde Friehlingsduft verkoschde.
Die Schi mit Steck, samt lange Unnerhosse
werre vorerscht widder en de Keller gschlosse.
Em Garde wird jetzt gschort und grechelt,
beim Dschogge durch de Wald gehechelt,
nach denne lange Winderstunde
sag ich’s eich oifach unumwunde:
„A Windergwitter finne nemme schee,
Schluß jetzt mit Rege, Hagel und dem Schnee!“
Ich sags jetzt frei un ohne Scheu:
„Ich froi mich scho uff´s Oschder-Oi!“

© Martin Bruchmann