So, de Mudderdag wär jetzt a scho fascht widder gut rumgange; Zeit mol an ebbes Anners zu denke:
‘s kloine Babblbliehdeallergiegedicht
(mit’eme Dascheduch in de Hand zu lese)
Im Maie‘, im Maie‘ -schnief
duhts von de Babble schneie, – schnief
wiegt sich im laue‘ Frühlingswind, -schnief
senkt sich uf Mann un Frau un Kind, -schnief
legt sich leis uf Disch un Bank -schnief
un macht so manche Mensche krank – hatschieee!
Doch loider, doch loider – schnief
bisch dann net aus em Schneider, – schnief
isch erscht die Babbelzeit vorbei – schnief
kommt glei was Anners hinnerdrei, – schnief
mit Newwehöhle‘ voller Oider – schnief
geht des Schnupfe munter weiter – hatschieee!