D‘ Luft steht, koi Windle, nix.
Es isch schwiel un hoiss.
Mar moint grad, mer deht em Wasser steh.
‘s babbt alles an der,
ob Hemd, ob Hos oder Sogge.
Scho ‘ s Schnaufe strengde a,
vom Laafe ganz zu schweige.
Die kloinscht Bewegung dreibt ders Wasser aus de Pore.
am beschde nix schaffe.
Rummliege un koin Finger riere.
Dringe helft a net viel.
Wasser, Bier oder Schorle, ‘s isch grad egal,
des Zeig kommt schneller wieder raus
wieds en de neilersch.
Do helft nix, noch ned emol e Gwitter.
Do isch dann blos oins anarschder:
Du bisch noch nasser von auße – wennd net drinn bisch.
© Martin Bruchmann